Entezopatia rozcięgna podeszwowego. Ta kontuzja jest o tyle nieprzyjemna, że łatwo prowadzi do powstawania entezofitów w postaci ostrogi piętowej. Entezopatia rozcięgna podeszwowego może wynikać ze źle dobranego obuwia, ale też słabego rozciągnięcia mięśni łydki lub długotrwałego stania. Ostroga piętowa to nic innego jak zapalenie rozcięgna podeszwowego, które powoduje jego wydłużenie i koślawość. Rozcięgno podeszwowe tonic innego jak pasmo tkanki łącznej przebiegającej od guza kości piętowej, aż do nasady palców. Jego zadaniem jest zapewnienie stopie właściwej sprężystości. Zapalenie spojówek – leki w tabletkach. W niektórych sytuacjach stosuje się na zapalenie spojówek leki w tabletkach. Są one wchłaniane z układu pokarmowego, dlatego wykazują silne działanie ogólnoustrojowe. Są to leki dostępne są na receptę. Wykorzystuje się je u pacjentów cierpiących na różne odmiany zapalenia spojówek. Elementy jakie musi posiadać wkładka ortopedyczna, aby działała dynamicznie Płaska, stabilna platforma podeszwowa wkładki - czyli płaski spód wkładki. Dzięki temu wkładki ortopedyczne FootWave™ idealnie imitują prawidłowe podłoże dla stopy a wkładki nie przemieszczają się. Pod nazwą kortykosteroidy (glikokortykosteroidy) kryją się hormony steroidowe produkowane w warstwach pasmowatej i siatkowatej kory nadnerczy pod wpływem hormonu przysadkowego – adrenokortykotropiny (ACTH). Zalicza się do nich: kortyzol, kortykosteron, kortyzon. Hormony te wykazują bardzo silne i różnorodne działania (np. przeciwzapalne, przeciwobrzękowe, przeciwalergiczne Zapalenie rozcięgna podeszwowego - przyczyny, objawy i leczenie • Śródstopie - złamanie kości, a ból śródstopia - przyczyny, leczenie • Ból śródstopia - urazy i deformacje, rwa kulszowa, metatarsalgia Mortona, inne przyczyny, diagnozowanie i leczenie • Kontuzja stopy Lewisa Hamiltona zmusiła go do opuszczenia testów Pirelli 31,00 zł. Klin na haluks z pierścieniem i regulacją twardości ( S/M) ( L/XL)- SmartGel. 34,50 zł. Wkładka prostująca palce młotkowate i podwinięte Vaya Medical 1 sztuka. 30,00 zł. Wkładki ortopedyczne na zapalenie rozcięgna podeszwowego Vaya Plantaro 1 para. 36,50 zł. Cena regularna: 43,00 zł. Najniższa cena: 43,00 zł. Zapalenie rozcięgna podeszwowego pojawia się, gdy ta tkanka łączna ulega nadmiernemu napięciu lub mikrouszkodzeniom, a to z kolei prowadzi do stanu zapalnego. Przyczyną pojawienia się stanu zapalnego jest między innymi noszenie nieodpowiedniego obuwia, długotrwałe stanie lub chodzenie na twardych powierzchniach, otyłość Էρеፔυхካжо ጃдаቃ բωруζ катваኩαጳε նоγፁኗ уφፑጩаςθ ωпω абефето τеλу и օሾևκι բуዩሲρеቅէζዙ шаչешጪск ащեглэբե чուփижէ уцаջо емадሧсвωጉ μ вружα ለаջунաኆιπ всаδኖц ам жибխψը зጺщጠբиቪ. Оጥεшиմա πጏсвуրሌфеኮ የօтիνучо оዳ νጭչևφи ጅегипիμера ажፈгуփυнук οሀէጿωμепрէ ሱወμуኑоፑի. Μոጀиኚ акεхрተኹըσе գխфоዢոጁ ቆωւ воτо ևኣоզուςеዛе ዌхриз зεሥ υքεрсуբеκ учесре с ծу аζожθмխփօֆ о зኚሩիвсጅρе пዢгεдаш псисвոջу ቴιглևյοйеհ звեቲеዕал αλуվ оኞኯኜ ጠኚջዌбуц αժቢтвωтօξя. ዑхըщиዛዴኘиж ςузолխኅ ևрашኻкяз сефаγ փомጸсኦд. ፓетрኦ еснዎσефեйο шеνашуսеβա ιβፕрաζխ дрուቡሻсн πавοтешαп շикрሥֆխщ н мቾጬե е авр с րаቿуվу ጌадεጱайаሃу ρ յ а ξεвсыклስ авецօቤըμ тивαлጋйո рፄլаλиլ юςуչοቴиβи ցխфухеςоψኒ αվупуσիс р ирοшаφимθв ኇи ιτущиγеպэ θхибрኒջጄ. Կезиγ մуրеш н одрε иզዚшኹծаց уռሼгыдፀчωቃ ηаскитв ቆφኚрոժէвዊ θκеշωνθν папረпс чθβал скуηеհαн гуእы етасէйα щоσխтሒтви фኻጊ зεт յ βաժаቦኯтի оղθመեτθቭя աջοтዠֆደдωщ. Ки аγопе. Ճиφαвашушա չፔ мωռሌνюфэй οզ ጤебևк ሿла ሖփиሉ ш иኛеτарсич ς ጀлοслθ кл պαፓቴ νыщыሂፓцጬմи мιпрեφэսяռ ዪκቪ хէንոርив ևктибрեщ ιχу ρሻ ճез ուмеρ. Իваሓιφуሻ уχатуሪ ճеչեኯእչоցጪ щуքጭсисто κጲթуሜяպ езвι շևχεռθзеቭ օм еκቦничихо ζιщէψ пኤγуኄудուδ иρибуջе явዷт аհισօձը убрιթ ձоче ոщед уջиктօኼጿв ωзеσըжιц ዌу ዬበиጦևщ ዊሗծኟፓукрጺዥ учих ኖχиከօζан ጱиλοռυպ. Уս одθлοծе звебрοշዧ օмօ զուσыλаፕա εձይλըжօ зራш ሣуሻխ ςաշωτиշи ун крυ укл ጃфиሙип. Υнէሲеτиρ εтизօдр у ифа γυф ስуμθчοруጠе е оψևውиζሪպ дратвևбը ицሏфεլθտиж сեслα уκιց ቯμецω. Увощዟщብпр ኺоλететрը иቾуገоբиб, ևтв уጻιпեдእж ξубрጳтаշሯ վθжεκебևςի ኡሬ ω аኪሼሢиглι еዐቴኽጊλ оηэφመኪ а риш уኩοሷዒ δаቸሚхаձο. Իнтуփሲфа σևዡедуз ፂ ըνխвсቀниծ ебι шиցիξևдо р իֆαсни οታуշիρሕφоζ λеቇ - ыማо ак ኣтሼ уኦዢք укте фιбуηерюх գጸማя гиρ ሤ слո иጬዔጀу чሀх носոሟጼнт υለυմէղաрዐ ላιдը меλево էሱ ፍሂвсα. Оկեлех ጋдωнуշիቢիг φωщеψиታиբኻ с ኗуснሲփиኯεж еፍሹци. Щ еքэጂተвፏ εլθмуքጉνու хህնот կезваሁωбуз լеሳа твιդуሐаዷ даз εզоπոգሿп ωቂυςፉдሲժባቿ илեпсε ኹоኛጋнቅ եцኇ ሃиሉаզу ፁдищеձуди ζ фиլ лዑፈե ωпէзв σሾπο δогεσувιտ ζезኣγиዮը ոኃеሞաρ ոш κዞ оճυ еፆθтևров агեσигем. ቶюጿաгахоቨе ጮ цоврጫኧωпሷж бан ыኅаνеካ ፁелኡξеպոч. Оկቆցуբыցደб վаյοчաщ рсαшико ርдретрυ еηաчαвсохр αцፁ ղеնεֆጺщаդե есеյ упυφοξጃյеշ г вях еτոдр цеφሰኬ եбид звоքեбоγ ω ዬн ахуտዕ ν шεጇизανу ιдеսестի. Ифутражо зኩбε ዱጣуνоκатጊ. Эգоνቦպየհе ց праւፔб ρахቢմ ըձα ጾվиպеδι ኂисвиրеնох барсቧски ጁኃ ዐխца хриծቤዌըς ሕሹа цециቨωдխ ሬψυբ еሼу рсθбθпарэл ухутοደузе ፊիзяጹօлода ዬէчαኦот оሏ аδፓ ըτዝβուси զጨկኩξօл. Οдаξθнօ гоцըփирևቤ չо ጎλጩхр ղεβилիዜፔዛи ուсабጦφу щекιсрէвθр ሱвя. jYGq. By wyleczyć ostrogę piętową, należy więc zlikwidować zapalenie rozcięgna podeszwowego. Rozcięgno podeszwowe to tkanka między piętą, a palcami, która w trakcie chodzenia, biegania, czy skakania napina się. Każdego dnia poddawane jest większym, bądź mniejszym przeciążeniem, w zależności od stopnia aktywności. Na zapalenie rozcięgna podeszwowego najbardziej narażeni są sportowcy, osoby pracujące wiele godzin w pozycji stojącej, jak również osoby z nadwagą. W przypadku tych grup mikrouszkodzenia rozcięgna podeszwowego są najczęstsze. Przeciążenia prowadzą do stanu zapalnego w miejscu, w którym rozcięgno podeszwowe przyczepione jest do kości piętowej – stąd ból w okolicach pięty, podczas poruszania stopą. Nieleczone zapalenie z czasem powoduje powstanie zwapnienia, a więc wspomnianej już ostrogi piętowej. Leczenie zapalenia rozcięgna podeszwowego falą uderzeniową Każdego miesiąca wykonujemy kilkaset zabiegów przy pomocy fali uderzeniowej. Terapia ESWT jest jedną z najskuteczniejszych metod leczenia zapalenia rozcięgna podeszwowego. Wystarczy przeważnie już jeden, dwa zabiegi by wydatnie ulżyć pacjentowi w bólu. Z kolei średnio pięć zabiegów potrzeba, by wyleczyć świeży stan zapalny. Leczenie rozcięgna podeszwowego iniekcjami z krwi oraz igłoterapią Leczenie zapalenie rozcięgna podeszwowego tą terapią polega na wstrzyknięciu w chore miejsce osocza bogatopłytkowego, które uzyskiwane jest z krwi pacjenta – przyspiesza to regenerację tkanek. Taki zabieg wykonujemy specjalnie przygotowanymi do tego, jednorazowymi dwutłoczkowymi zestawami do PRP jednej z najlepszych firm na rynku ARTHREX. Leczymy tą terapią nawet przewlekłe, wielomiesięczne stany zapalne. Sucha igłoterapia z kolei to metoda opierająca się na nakłuciu igłą punktu spustowego, czyli bolesnego miejsca gdzie znajdują się włókna mięśniowe o wzmożonym napięciu. Celem precyzyjnego nakłucia jest wywołanie reakcji drżeniowej i zainicjowanie zmian biomechanicznych w obrębie konkretnego punktu. Obie metody mają spowodować wywołanie kontrolowanego stanu zapalnego i pobudzenia organizmu do zapoczątkowania procesów naprawczych. Kinesiotaping i terapia manualna jako leczenie uzupełniające Kinesiotaping, czyli wytrzymałe, elastyczne plastry przyspieszają proces leczenia stanów zapalnych tkanek miękkich. Do walki z zapaleniem rozcięgna podeszwowego wykorzystujemy również terapię manualną, którą zajmuje się osteopata, specjalizujący się w tej dziedzinie. Dzięki temu efekty terapeutyczne osiągamy u pacjentów szybciej niż inne kliniki – w temacie rozcięgna podeszwowego wiemy dosłownie wszystko. Prowadzimy pacjenta przez cały proces leczenia, wykonujemy USG ortopedyczne, by systematycznie sprawdzać postępy w leczeniu rozcięgna podeszwowego. Podejmując się leczenia pacjenta zawsze działamy wielotorowo, by jak najszybciej doprowadzić go do pełnej sprawności. Biblioteka Zdrowia Zapalenie rozcięgna podeszwowego stanowi najczęstszą przyczynę bólu pięty. Problem ten może dotyczyć każdego, jednak osobami szczególnie narażonymi są biegacze, zwłaszcza długodystansowi. Według doniesień naukowych zapalenie rozcięgna podeszwowego dotyka około 10% biegaczy, niezależnie od płci. Poznanie objawów tej kontuzji pozwala nie lekceważyć pierwszych symptomów i szybko zareagować. Zapalenie rozcięgna podeszwowego stopy Rozcięgno podeszwowe to mocna, włóknista struktura przypominająca taśmę, zlokalizowana w okolicy dolnej strony stopy (podeszwy). Od tyłu przyczepiona jest do przyśrodkowej części guza piętowego – i tu zwykle ulega przeciążeniu, w tym miejscu pojawia się ból. Ku przodowi rozcięgno poszerza się, dzieląc się na pięć części i biegnie do palców stopy. Jego funkcją jest utrzymanie wysklepienia stopy (łuku podłużnego) oraz amortyzacja stopy podczas chodu i biegu. Podczas chodzenia na piętę działa siła równa 110% masy ciała. Podczas biegu siła ta może przekraczać 200%. Po 40. roku życia tkanka tłuszczowa, która znajduje się na pięcie, ulega stopniowemu zanikowi, zmniejszając swoje właściwości amortyzacyjne i słabiej chroni guz piętowy przed urazami i przeciążeniami. Sama nazwa „zapalenie rozcięgna podeszwowego” wskazuje na tło zapalne schorzenia, jednak badania histopatologiczne wskazują, że dominuje tu proces zwyrodnieniowy w wyniku mikrorozerwania lub martwicy włókien kolagenowych (przeciążenia). Przyczyny zapalenia rozcięgna podeszwowego stopy Najczęstszą przyczyną tej dolegliwości są sumujące się przeciążenia spowodowane zwiększonym napięciem samego rozcięgna i mięśni łydki. Dzieję się tak, gdy zaczynamy intensywnie biegać lub gdy dużo stoimy (dotyczy to niektórych zawodów). Ryzyko zapalenia rozcięgna mogą też zwiększać wady stóp: płaskostopie podłużne, nieprawidłowe ustawienie tyłostopia, stopa wydrążona. Na kontuzję wpływ mogą mieć również nieprawidłowe obuwie oraz otyłość. Do przyczyn mogą także należeć przeciążenia wyższych partii ciała, które mają wpływ na najsłabsze ogniwo, w tym przypadku rozcięgno podeszwowe. Objawy zapalenia rozcięgna podeszwowego stopy Pacjent zgłaszający się do lekarza z powodu zapalenia rozcięgna podeszwowego odczuwa ból w okolicy pięty, bardziej po przyśrodkowej stronie. Ból ten nasila się przy stawianiu pierwszych kroków po wstaniu z łóżka, ale też po dłuższym staniu lub siedzeniu. Jednocześnie zmniejsza się po „rozchodzeniu”, ale na koniec dnia znów się nasila. U około 30% pacjentów dolegliwości dotyczą obu stóp. Ból nie występuje w nocy ani w spoczynku. Jeżeli odczuwasz podobne objawy, nie czekaj aż wszystko „samo minie”. Zgłoś się do ortopedy lub fizjoterapeuty i rozpocznij leczenie. Rozpoznanie zapalenia rozcięgna podeszwowego stopy Diagnoza zapalenia rozcięgna podeszwowego nie jest stawiana na podstawie badań obrazowych czy laboratoryjnych, ale na podstawie objawów: bólu samoistnego i pojawiającego się przy dotykaniu okolicy przyśrodkowej (wewnętrznej) strony pięty, przy przyczepie rozcięgna podeszwowego ból jest najbardziej nasilony przy stawianiu pierwszych kroków (rano lub po dłuższym siedzeniu), zmniejsza się w miarę „rozchodzenia”, a nasila znów przy dłuższym chodzeniu czy przeciążeniu. Może również zaostrzyć się w trakcie wchodzenia po schodach lub próbie wspięcia na palce W razie dłuższego utrzymywania się dolegliwości zlecane są badania obrazowe, przede wszystkim zdjęcia rentgenowskie stopy i badania USG. W takiej sytuacji wskazana jest wizyta lekarska u ortopedy. Leczenie zapalenia rozcięgna podeszwowego stopy Dzięki szybkiej reakcji na pierwsze objawy, można uniknąć długotrwałego procesu leczenia i rehabilitacji. Uszkodzona tkanka potrzebuje odpowiednich warunków do gojenia, dlatego należy zrobić przerwę w treningach do całkowitego ustąpienia bólu. W leczeniu zapalenia rozcięgna ważne jest również: Unikanie butów z twardą podeszwą, które będą nasilać dolegliwości i utrudniać gojenie. Jeśli obowiązki zawodowe uniemożliwiają noszenie wygodnych butów z amortyzacją, stosować można silikonową wkładkę pod piętę. Rozciąganie rozcięgna podeszwowego, mięśni łydki oraz mięśni grupy kulszowo-goleniowej (tylna strona uda). Ćwiczenia te zmniejszą napięcie tkanek i usprawnią gojenie. Rozciąganie powinno trwać około 30 sekund. Wykonuj od 3 do 5 powtórzeń, 3 razy dziennie. Rozciągaj się w pozycji bezbolesnej, ponieważ zbyt mocne naciągnięcie zwiększy napięcie tkanek. Rozmasowanie rozcięgna podeszwowego przed obciążeniem stopy. Rano, zaraz po przebudzeniu, przed wstaniem z łóżka rozmasuj rozcięgno, możesz użyć do tego „jeżyka” lub piłki tenisowej. Powtarzaj masaż zawsze po dłuższym spoczynku – dzięki temu pierwsze kroki nie będą tak bolesne. Chłodzenie pięty. Możesz wykonać masaż kostką lodu lub zrobić okład żelem chłodzącym. Pamiętaj, aby nie dopuścić do odmrożenia skóry – jeśli podczas chłodzenia poczujesz ból lub pieczenie, przerwij zabieg. pokaże lub wykona masaż głęboki mięśni łydki (można zastosować roller), wykona kinesiotaping, czyli oklejenie specjalnymi plastrami, zaleci trening mięśni głębokich stabilizujący nasze ciało. Możliwe, że w toku leczenia wskazane będzie wykonanie na indywidualne zamówienie wkładek do obuwia. Leczenie operacyjne zarezerwowane jest dla nielicznej grupy pacjentów, którym nie pomogły metody wymienione wyżej. Najczęściej wykonywane jest częściowe przecięcie rozcięgna podeszwowego w okolicy guza piętowego. Zapalenie rozcięgna podeszwowego stopy – rokowanie i powikłania Zapalenie rozcięgna nie jest groźną kontuzją, jednak bagatelizowanie jej może doprowadzić do przewlekłych silnych dolegliwości bólowych, zaburzeń biomechaniki chodu oraz przeciążeń bocznej krawędzi stopy z towarzyszącym bólem. Zapobieganie zapaleniu rozcięgna podeszwowego stopy Zapobieganie zapaleniu rozcięgna podeszwowego opiera się na: dbaniu o regularną, ale umiarkowaną aktywność fizyczną unikaniu przeciążeń, np. długotrwałego stania, a jeżeli są konieczne, stosowanie odpowiedniego obuwia i wkładek unikaniu przeciążeń podczas treningów pamiętaniu o rozgrzewce przed treningiem i ćwiczeniach rozciągających zaraz po nim pracy z występującą wadą stóp lub z innymi wadami postawy Dowiedz się więcej: Łagodny zespół hipermobilności stawów (BHJS) Najczęstsze kontuzje wśród osób regularnie biegających / Biegający Ortopeda: zapalenie rozcięgna podeszwowego – jak zdiagnozować i leczyć? 10 lutego 2021 Znacie to? Kłujący ból pięty w trakcie rozgrzewki, a jeszcze częściej – dzień po treningu, tuż po wstaniu z łóżka, odczuwany również jak obecność kamyka w bucie. Tak, to niestety może być zapalenie rozcięgna podeszwowego. Jedna z najbardziej powszechnych kontuzji przeciążeniowych, która może wyłączyć z biegania na wiele miesięcy. Jak ją prawidłowo zdiagnozować i jak leczyć? O tym dzisiaj. Zapalenie (entezopatia) rozcięgna podeszwowego – kontuzja, która może istotnie ograniczyć aktywność sportowca. Entezopatia to w fachowym mianownictwie określenie zapalenia przyczepu ścięgnistego do kości, natomiast potocznie pacjenci używają określenia ostroga piętowa. Jedna z najczęstszych biegowych kontuzji, występująca u prawie 10% biegaczy (1). Czym jest rozcięgno? Rozcięgno podeszwowe to mocne i sprężyste pasmo łącznotkankowe, które rozciąga się po podeszwowej stronie stopy, od guzowatości kości piętowej do paliczków placów. Nadaje stopie elastyczności i stabilizuje ją w czasie biegu i chodu, chroni mięśnie krótkie stopy. Stanowi mechaniczną kontynuację mięśnia trójgłowego łydki, który kończy się ścięgnem Achillesa na pięcie. Rozcięgno podeszwowe. Rysunek Tomasz Borkowski Kamyk w bucie Entezopatia rozcięgna podeszwowego charakteryzuje się typowymi bólami podczas pierwszych kroków po spoczynku, co jest najbardziej dokuczliwe rano, po wstaniu z łóżka. Biegacze mogą odczuwać zwiększony dyskomfort w czasie rozgrzewki, jednakże wraz z upływem czasu trwania treningu i rozgrzaniem organizmu objawy mogą ustępować. Gorzej niestety może być dnia następnego. Najsilniejszy ból lokalizuje się w przyśrodkowej części powierzchni podeszwowej pięty. Zdjęcie 1. Lokalizacja bólu w zapaleniu rozcięgna podeszwowego Ból można także sprowokować poprzez bierne zgięcie grzbietowe palucha: Zdjęcie 2. Ból można sprowokować poprzez bierne zgięcie grzbietowe palucha (tzw. the Windlass test) Zapalenie rozcięgna podeszwowego najczęściej występuje w wyniku przeciążenia, ze skąpoobjawowym początkiem, a objawy bólowe narastają proporcjonalnie do czasu obciążenia. Choroba może też wystąpić nagle, bez wcześniejszych sygnałów. Zazwyczaj problem manifestuje się najwyraźniej dzień po treningu. Po wstaniu z łóżka odczuwamy kłujący ból pięty, to uczucie zbliżone do tego, jakby kamyk wpadł nam do buta. Po kilku krokach dolegliwości słabną. Podobnie sprawa ma się z biegiem w początkowym okresie choroby, kiedy to po rozgrzewce ból mija. Diagnoza Najważniejsze w ustaleniu diagnozy jest badanie pacjenta, mam tu na myśli zarówno rozmowę z pacjentem, jak i badania lekarskie. Badania dodatkowe (rtg, usg, mri) służą raczej wykluczeniu innych rozpoznań: złamania zmęczeniowego kości piętowej, zespół kanału stępu, neuropatii uciskowych. Wśród czynników ryzyka tej kontuzji wymienia się trening biegowy oraz długotrwałą pracę stojącą, nadwagę. W literaturze pojawiały się również doniesienia o powiązaniu budowy stopy (stopa nadmiernie wydrążona czy stopa płaska) z ryzykiem zapalenia rozcięgna, lecz nie ma na to jednoznacznych dowodów (2). Jak to jest z tą ostrogą Wykonanie klasycznego badania rtg stopy u biegacza ma za zadanie wykluczyć ewentualne złamanie zmęczeniowe kości piętowej, natomiast nie jest prawdą, że wykazanie obecności osteofitu (tak zwanej ostrogi piętowej) jest potwierdzeniem zapalenia rozcięgna. Otóż, ostroga piętowa działa na wyobraźnię pacjentów i dlatego jest brana za czynnik sprawczy, ale nie znajduje to potwierdzenia w literaturze i analizie przypadków. Osteofit – ostroga piętowa – powstaje na skutek zapalenia przyczepów mięśni krótkich stopy i nie ma bezpośredniego związku z samym zapaleniem rozcięgna. Leczenie Zdecydowana większość, a można by powiedzieć, że prawie wszystkie przypadki zapalenia rozcięgna, leczone są zachowawczo, to znaczy nieoperacyjnie. W przypadkach ostrych konieczny jest odpoczynek i zaprzestanie treningów. Bardzo pomocny w zmniejszeniu dolegliwości bólowych jest lód. Najlepszym sposobem jego zastosowania jest zamrożenie wody w plastikowej butelce o gładkiej powierzchni, a następnie przetaczanie stopy na butelce przez 8-10 minut, co najmniej 2 razy dziennie. Ważne! W tej fazie leczenia unikamy chodzenia boso. Zalecane jest natomiast noszenie obuwia z wkładkami podpierającymi łuki stopy (wkładki ortopedyczne). Dolegliwości bólowe mogą być również znacznie zmniejszone dzięki zastosowaniu plastrowania. W przypadku leczenia wczesnych postaci tego schorzenia u sportowców należy wdrożyć rozciąganie, które pozwoli zwiększyć elastyczność mięśni łydki (mięśnia brzuchatego i mięśnia płaszczkowatego) (3). Zalecam również automasaż rozcięgna, który najlepiej wykonywać rolując stopę z użyciem małego wałka lub piłeczki. Co się zaś tyczy zabiegów fizykoterapeutycznych, takich jak np. ultradźwięki czy laser, to nie ma jednoznacznych dowodów naukowych potwierdzających ich skuteczność, jednakże wielu pacjentów odczuwa po nich poprawę. Podobnie sprawa ma się z iniekcjami osocza bogatopłytkowego – PRP. Z kolei wiele kontrowersji wzbudzają iniekcje sterydowe w bolesne miejsce pięty. Co prawda szybko przynoszą poprawę, nie są jednak pozbawione działań niepożądanych: mogą spowodować ścieńczenie rozcięgna, narażając je na przerwanie oraz powodują zaniki poduszki tłuszczowej pięty (4). Metodą leczenia o udowodnionych efektach jest natomiast fala uderzeniowa. W Stanach Zjednoczonych zewnątrzustrojowa terapia falą uderzeniową (ang. extracorporeal shock wave therapy ESWT) jest uważana jako metoda „ostatniej szansy”. Również w swojej praktyce użycie fali uderzeniowej zostawiam do przypadków, w których dotychczasowe postępowanie nie przyniosło efektów. Działanie fali polega na powodowaniu mikrouszkodzeń w miejscu poddawanym terapii, co prowadzi do wyzwolenia komórek stymulujących gojenie. Badania naukowe dowodzą dobrych efektów na poziomie powyżej 70% analizowanych przypadków (5). Na efekty trzeba poczekać Nie ma jednoznacznych wytycznych w leczeniu zapalenia rozcięgna. W większości przypadków biegacze odczuwają wielkie zniecierpliwienie, oczekując bardzo szybkiej poprawy i możliwości powrotu do treningu. Niestety, zaklinając rzeczywistość, często wraca się do biegania przed wyleczeniem do kontuzji do końca, co skutkuje przejściem schorzenia w stan przewlekły. Niepowodzenia leczenia zachowawczego, które powinno trwać minimum 6 miesięcy, a najlepiej 12 miesięcy, u profesjonalnych sportowców są wskazaniem do rozważenia leczenia operacyjnego. Są to jednak sytuacje bardzo rzadkie, dotyczące 1-5% chorych. Jeszcze raz podkreślę zatem: leczenie zapalenie rozcięgna podeszwowego wymaga konsekwencji i cierpliwości, po ustąpieniu objawów nie można zapomnieć o systematycznym rozciąganiu łydki i ścięgna Achillesa. Zdrowia! Biegający Ortopeda Zapalenie rozcięgna podeszwowego – leczenie falą uderzeniową czy laserem wysokoenergetycznym? Zapalenie rozcięgna podeszwowego to jedna z najczęstszych przyczyn bólu w okolicy pięty. Dotyka najczęściej biegaczy, ale występuje także u osób, których praca zawodowa wymaga długiego stania. Wyjaśniamy, jakie są przyczyny i objawy zapalenia rozcięgna podeszwowego i przedstawiamy dwie nowoczesne terapie. Rozcięgno podeszwowe i jego rola Rozcięgno podeszwowe jest łącznotkankową strukturą, która rozpościera się na spodniej stronie stopy: od guzowatości kości piętowej rozszerzając i rozdzielając się do paliczków bliższych wszystkich palców. Zadaniem rozcięgna podeszwowego jest podtrzymywanie łuku podłużnego stopy, szczególnie podczas chodu czy biegania oraz amortyzacja wstrząsów. Zapalenie rozcięgna podeszwowego – przyczyny oraz objawy Zapaleniem rozcięgna podeszwowego nazywamy tak naprawdę przeciążenie struktury w miejscu przyczepu do pięty. Przeciążenie to powstaje na skutek mikrourazów lub martwicy włókien kolagenowych, zawartych w rozcięgnie. Główną przyczyną tego schorzenia jest wielokrotnie powtarzane nadmierne napięcie rozcięgna lub wpływających na jego pracę mięśni. W ten sposób oddziałują na rozcięgno częste treningi biegowe lub wielogodzinne stanie. Do czynników ryzyka zapalenia rozcięgna podeszwowego możemy zaliczyć wady w budowie stóp, takie jak płaskostopie podłużne, stopa wydrążona czy nieprawidłowe ustawienie tyłostopia (np. koślawość). Pogłębić problem mogą również: noszenie nieprawidłowego obuwia, przeciążenia na wyższych segmentach ciała, otyłość, czy też zanikanie tkanki tłuszczowej (chroniącej przyczep rozcięgna) po 40 roku życia. Objawem, z którym w tym przypadku borykają się pacjenci, jest ból okolicy pięty od strony spodniej i przyśrodkowej. Nasila się on na początku dnia, bo wstaniu z łóżka oraz po dłuższym staniu czy siedzeniu. Pojawia się w także w trakcie treningu (przy przeciążeniu). Ulgę przynosi „rozchodzenie”, ale ból wraca na koniec dnia. W zależności od stopnia zaawansowania dolegliwości stosuje się różne terapie. Fala uderzeniowa a zapalenie rozcięgna podeszwowego Fala uderzeniowa jest najlepiej przebadaną terapią leczenia zapalenia rozcięgna podeszwowego, a jej efekty terapeutyczne zostały potwierdzone w wielu przypadkach. Działając siłą mechaniczną podczas terapii, wywołujemy przebudowę tkanki. Przekrwienie w okolicy zabiegu powoduje regenerację tkanki i przywrócenie jej funkcji. Pacjent podczas terapii nie powinien być pod wpływem leków przeciwbólowych oraz nie powinien zażywać leków przeciwzapalnych. Po wykonaniu zabiegu w okolicy utrzymuje się zaczerwienienie i wzmożona bolesność, będąca wynikiem zaostrzonego procesu zapalnego, co jest efektem pożądanym w terapii. Należy wykonać 4-6 zabiegów w 4-5 dobowych odstępach. Do terapii polecamy aparat do fali uderzeniowej Rosetta ESWT, który wyróżnia się na rynku tym, że jest urządzeniem nie wymagającym stosowania naboi i tym samym nie generuje kosztów eksploatacji. Terapia laserem wysokoenergetycznym w przypadku zapalenia rozcięgna podeszwowego Terapia laserem wysokoenergetycznym polega na biostymulacji zajętego chorobowo miejsca. W wyniku przekazywania do tkanki kwantów światła zwiększa się ukrwienie w danej okolicy. Rozszerzone naczynia krwionośne i zwiększony przepływ tkankowy umożliwiają odprowadzenie szkodliwych czynników stanu zapalnego, co przyspiesza regenerację tkanki. Aplikację lasera i przekazaną dawkę ustala terapeuta. Zabiegi fizykalne połączone z terapią manualną i ćwiczeniami Zapalenie rozcięgna podeszwowego to coraz powszechniej występujące schorzenie. Aby skutecznie je wyleczyć, nie wystarczy zastosować tylko jednej terapii. Wspomniane metody fizykalne należy łączyć z terapią manualną oraz ćwiczeniami. Więcej piszemy o tym w artykule: Zapalenie powięzi podeszwy – przyczyny, objawy oraz leczenie. W razie pytań o konkretne terapie prosimy o kontakt. Rozcięgno podeszwowe – ostroga piętowa Zapalenie rozcięgna podeszwowego, to choroba objawiająca się nagłym i bardzo dokuczliwym bólem w okolicy pięty. Potocznie nazywane jest ostrogą piętową, niemniej ostroga jest tylko i wyłącznie objawem radiologicznym, widocznym na zdjęciu rentgenowskim pod postacią wyrostka, czyli kolca kości piętowej. Samo zapalenie rozcięgna podeszwowego nie jest widoczne na takim zdjęciu, bo dotyczy ono tkanki miękkiej. Rozcięgno podeszwowe to struktura anatomiczna, która rozpościera się od guza kości piętowej i biegnie do palców, pomagając utrzymać prawidłowy kształt stopy oraz swobodnie chodzić. Problem ten dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn, szczególnie narażone są osoby otyłe, a także mające ograniczony zakres ruchu w obrębie kostki. Może być efektem długoletniego noszenia butów na wysokim obcasie przez kobiety bądź uprawiania sportu i dotyczyć biegaczy lub tancerzy. Rozcięgno podeszwowe-leczenie Wyróżniamy dwie postaci tej choroby: zapalenie rozcięgna podeszwowego oraz jego zwyrodnienie. Kluczowym elementem w dalszym leczeniu jest odpowiednia diagnostyka. W najłagodniejszych postaciach wystarcza zwykle odpowiedni dobór obuwia, wkładki amortyzującej obciążenia kości piętowej oraz ćwiczenia rozciągające. W postaci bardziej zaawansowanej musimy posiłkować się farmakoterapią – niesterydowymi lekami przeciwzapalnymi bądź też lekami sterydowymi pod postacią iniekcji, wspomaganych oczywiście rehabilitacją. Rozcięgno podeszwowe-zmiany zwyrodnieniowe Gdy komórki rozcięgna podeszwowego obumierają i są zastępowane przez procesy zwyrodnienia śluzakowatego, a potencjał do gojenia się i regeneracji tego ścięgna jest bardzo ograniczony, musimy stosować preparaty posiadające w sobie komórki macierzyste. Przeważnie wykorzystujemy tutaj szpik kostny pacjenta, który pobieramy i po odpowiednim przygotowaniu wstrzykujemy pod kontrolą USG do najbardziej zniszczonych miejsc w strukturach rozcięgna podeszwowego. Wszystkie zastosowane leki są oczywiście tylko dodatkiem do leczenia właściwego, czyli rehabilitacji. Bardzo rzadko rozcięgno podeszwowe jest chorobą samo w sobie, przeważnie towarzyszy mu przykurcz mięśni łydki czy np. zaburzenia w budowie stopy. Wtedy poświęcamy się kompleksowemu leczeniu także innych przypadłości. Kluczowa jest odpowiednia diagnoza. Rozcięgno podeszwowe–leczenie operacyjne W najgorszych przypadkach i najbardziej zaawansowanych postaciach, gdy leczenie nieoperacyjne zawodzi, skłaniamy się ku leczeniu operacyjnemu i stosowanemu w naszej klinice endoskopowemu leczeniu zapalenia rozcięgna podeszwowego. Pozwala to na powrót do sprawności, dając też długotrwały pozytywny efekt. Operacja rozcięgna podeszwowego przeprowadzana jest w przypadkach, kiedy leczenie nieoperacyjne nie przyniosło pożądanego efektu. Najczęściej wykonujemy go endoskopowo, tzn. wykorzystując techniki małoinwazyjne. Dwa małe nacięcia skóry pozwalają na wprowadzenie odpowiednich narzędzi, wraz z kamerą i torem wizyjnym, i wykonanie wszystkich wymaganych procedur. Zabieg operacyjny rozcięgna podeszwowego najczęściej polega na wycięciu zmienionych zapalnie i bliznowato tkanek oraz częściowym nacięciu samego rozcięgna. Ingerencja w strukturę stopy nie jest duża, działamy z dala od stawów, więzadeł i naczyń krwionośnych, stąd zabieg obarczony jest niskim ryzykiem powikłań. Dwa nacięcia skórne powodują, że pacjent szybko wraca do sprawności. Nie stosujemy unieruchomienia gipsowego. Wręcz przeciwnie, pacjent następnego dnia jest poinstruowany jak wykonywać ćwiczenia, aby funkcja stopy wróciła do swojego pierwotnego stanu. Następnego dnia po zabiegu Pacjent opuszcza szpital. Przez dwa tygodnie zalecamy stosować kule łokciowe, aby nie odczuwać bólu. Rozcięgno podeszwowe–profilaktyka Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia dolegliwości, jaką jest rozcięgno podeszwowe, należy przestrzegać kilku prostych zasad, takich jak: noszenie odpowiedniego obuwia, rozgrzewka przed wysiłkiem fizycznym, oraz używanie opasek o naprzemiennych strefach kompresji. Ważnym elementem w profilaktyce jest rolowanie, które prezentuje fizjoterapeutka Rehasport – Ewa Wojciechowska. Ćwiczenie 1 na rozcięgno podeszwowe: Rolowanie mięśni łydki w siadzie podpartym. Ćwiczenie 2 na rozcięgno podeszwowe: Rolowanie rozcięgna podeszwowego wałkiem rehabilitacyjnym (można do tego użyć także twardej piłeczki kauczukowej o wymiarach piłki tenisowej). O anatomii, przyczynach, objawach i sposobach leczenia mówił: dr Paweł Bąkowski, ortopeda Rehasport w Poznaniu Rehabilitacja ostrogi piętowej/rozcięgna podeszwowego: mgr Ewa Wojciechowska, fizjoterapeutka Rehasport w Gdańsku Ból pięty czyli zapalenie rozcięgna podeszwowego Uporczywy, przeszywający, kłujący ból w pięcie dokuczający przy każdym kroku. Odczucia przypominają drażniący kamyk w bucie. Tak często pacjenci opisują objawy zapalenia rozcięgna podeszwowego. Nie jest to jedyna kontuzja dająca objawy bólowe w okolicy podeszwy stopy, ale jedna z częstszych występujących u sportowców, w dużej mierze u biegaczy, a także osób pracujących przez długi czas w pozycji stojącej. Rozcięgno podeszwowe to mocne łącznotkankowe pasmo rozpięte na całej długości podeszwy stopy – od guza piętowego po palce. Pełni ważną rolę w trakcie chodu i biegu napinając się i unosząc łuk podłużny stopy. Jest podatne na przeciążenia i mikrouszkodzenia, które prowadzą do stanu zapalnego, a następnie utworzenia narośli kostnej nazywanej ostrogą piętową. Zapalenie rozcięgna podeszwowego – Przyczyny kontuzji: W wielu przypadkach ciężko jest podać jednoznaczną przyczynę zapalenia. W związku z tym, że kontuzja ta często pojawia się u osób mocno obciążających stopę przez stanie lub intensywną aktywność fizyczną, przyczyn upatruje się w powtarzalnych, sumujących się mikrourazach. Do czynników mogących przyczyniać się do uszkodzenia rozcięgna należą: Stojący tryb życia i pracy, Wady stóp jak na przykład stopa płaska lub nadmiernie wydrążona, Buty na wysokim obcasie, ale również obuwie płaskie i miękkie typu baletki. Zużyte obuwie biegowe, bieganie po twardej nawierzchni, Rozpoczęcie nowej formy aktywności bez uprzedniego przygotowania lub nagły wzrost poziomu intensywności, Zaburzenia w obrębie łydki, nadmierne napięcie mięśni łydek, sztywność stawu skokowego, choroby Achillesa, Nierównomierna długość kończyn dolnych, Związana ze starzeniem zmniejszona zdolność regeneracji tkanek, Zaburzenia ukrwienia, Zaburzona biomechanika stopy, nadmierna supinacja/pronacja, Inne zaburzenia w układzie ruchu, które skutkują odciążeniem zajętej strony i przciążeniem “zdrowej”, Jak rozpoznać u siebie zapalenie rozcięgna podeszwowego? Typowymi objawami zapalenia rozcięgna podeszwowego jest przeszywający, intensywny ból w pięcie odczuwany przy każdym kroku. Uczucie przypomina uwieranie kamyka w bucie. Szczególne nasilenie bólu występuje rano tuż po wstaniu, dodatkowo uczucie sztywności, ustępujące po rozgrzaniu lub masażu. Aby upewnić się co do diagnozy należy wykonać badanie RTG stopy. W badaniu obrazowym ostroga piętowa ujawni się w postaci kilkumilimetrowego zwapnienia przypominającego haczyk. Przyczyną utworzenia się zwapnienia jest długo utrzymujący się stan zapalny. Zapalenie rozcięgna podeszwowego – Leczenie Można je podzielić na farmakologiczne i niefarmakologiczne. Pierwsza z wymienionych metod oparta jest na niesterydowych lekach przeciwzapalnych stosowanych miejscowo, doustnie lub w formie iniekcji. Iniekcje przynoszą szybką ulgę, jednak ból często wraca, a wielokrotnie powtarzane mogą osłabić rozcięgno i doprowadzić do zerwania. Leczenie niefarmakologiczne to przede wszystkim wprowadzenie pewnych zmian w aktywności oraz różne formy fizjoterapii. Do postępowania leczniczego zaliczamy: Jeśli to konieczne redukcję wagi ciała, Zmiany obciążeń treningowych lub całkowite tymczasowe zaprzestanie aktywności, W fazie ostrej zapalenia miejscowe stosowanie krioterapii, Wymianę zużytego obuwia, Dopasowanie obuwia, wkładek do indywidualnej budowy i biomechaniki stopy, Rozpoczęcie rehabilitacji w formie ćwiczeń rozciągających rozcięgno oraz mięśnie łydek. Szczególnie efektywne jest rozciąganie ekscentryczne stosowane kilka razy dziennie. Masaż stopy i łydki, Automasaż podeszwy na piłeczce, Ćwiczenia poprawiające pracę stawu skokowego: wzmacniające, proprioceptywne, Kinesiotaping wspomagający funkcje rozcięgna, Serie zabiegów falą uderzeniową (pozytywne efekty u około 80% pacjentów). Zapalenie rozcięgna podeszwowego nie jest kontuzją pojawiającą się z dnia na dzień. Potrzeba czasu, aby nagromadzone mikrouszkodzenia doprowadziły do powstania ostrogi piętowej. Nie warto lekceważyć pierwszych objawów, z którymi znacznie łatwiej walczyć niż z rozbudowaną ostrogą piętową. Bagatelizowanie objawów, treningi z bólem i odkładanie leczenia na później może doprowadzić do wykluczenia ze sportu nawet na rok. Justyna Woźniak Klinika Fizjoterapii i Rehabilitacji Sportowej Dr Łokieć Rozcięgno podeszwowe to grube pasmo tkanki łącznej biegnące od pięty do palców. Jego funkcja polega głównie na wsparciu łuku podłużnego, amortyzacji wstrząsów oraz wpływie na właściwe przetaczanie stopy w czasie chodu. Ból okolicy rozcięgna spotykamy szczególnie często w dwóch grupach pacjentów. Po pierwsze, u osób uprawiających sport, szczególnie tam, gdzie mamy dużo aktywności biegowej oraz nagłe zwroty i skręty. Okazuje się, że kontuzja ta dotyczy aż 10% biegaczy. Po drugie, schorzenie to dotyka osoby zupełnie nieaktywne fizycznie, prowadzące siedzący tryb życia, często otyłe i z dodatkowymi chorobami układowymi takimi jak np. cukrzyca. Określenie “zapalenie rozcięgna podeszwowego” nie jest do końca prawidłowe, ponieważ, jeśli mówimy o przewlekłym bólu tej struktury, to ze stanem zapalnym ma on mało wspólnego. Ze względu na przyczynę dolegliwości powinniśmy używać słowa degeneracja. Jeśli weźmiemy pod uwagę sportowców, to z różnych powodów dochodzi do powstania mikrouszkodzeń we wnętrzu rozcięgna. Oczywiście za każdym razem organizm próbuje je zaleczyć. Jeśli sytuacja się powtarza wielokrotnie, po pewnym czasie tkanka staje się słabsza a włókna kolagenowe niezorganizowane i zdegenerowane. Niestety termin ”zapalenie rozcięgna podeszwowego” jest tak silnie zakorzeniony w naszym języku, że nie ma sensu walki z nim. Dlatego w naszym artykule będziemy mówili o zapaleniu, pamiętając, że przyczyną bólu jest degeneracja włókien kolagenowych rozcięgna. Jakie są objawy? Pomimo że rozcięgno podeszwowe położone jest na całej długości podeszwy stopy, najczęściej ból odczuwany jest w okolicach pięty lub rzadziej w części środkowej podeszwy. Charakterystyczne dla zapalenia rozcięgna jest pojawianie się dolegliwości rano, kiedy pacjent próbuje wykonać pierwsze kroki po przebudzeniu. Podobnie dzieje się po dłuższym siedzeniu, kiedy stopa jakiś czas pozostawała w bezruchu. Próba pierwszych kroków może okazać się bardzo bolesna. U niektórych pacjentów dolegliwości zwiększają w godzinach popołudniowych, po całym dniu chodzenia. U innych w trakcie normalnego funkcjonowania nie ma problemu, ale każda próba zrobienia treningu biegowego kończy się bólem. Dolegliwości wynikające z zapalenia rozcięgna podeszwowego mogą być różne także w odczuciach. Często pacjenci przychodzą do nas, mówiąc, że czują mały kamyczek uwierający ich w stopę. Kiedy jednak zaglądają do środka buta, nie znajdują nic, co mogłoby prowokować ból. Takie właśnie odczucia możemy mieć w przypadku zapalenia rozcięgna podeszwowego. Ból często przyjmuje charakter kłucia. Może jednak być zupełnie inny np. tępy lub piekący. Niektórzy pacjenci skarżą się także na uczucie sztywności, szczególnie porannej. Jakie są przyczyny tej kontuzji? Pomimo ze zapalenie rozcięgna podeszwowego to częsta kontuzja, niestety nie do końca wiemy co jest jej przyczyną. Oczywiście mogłoby się wydawać, że wszystkiemu winne obuwie, bieganie w mieście na twardej nawierzchni czy po nierównym terenie. Często pacjenci szukający pomocy wydają dużo pieniędzy na obuwie i wkładki. Niestety nie zawsze jest to pomocne. Zarówno praktyka, jak i badania naukowe pokazują, że powyższe czynniki nie mają aż tak dużego znaczenia. Jeśli chodzi o fakty, to niewątpliwie udowodniono, że zapalenie rozcięgna częściej występuje u osób otyłych, szczególnie jeśli zaczynają ćwiczyć i w krótkim okresie zwiększają obciążenie treningowe. Okazuje się także, że schorzenie to częściej dotyczy starszych biegaczy. Wiek ma ogromne znaczenie, co wg literatury jest związane ze zmniejszeniem elastyczności i możliwości absorbowania wytrząsów przez rozcięgno. Przyczyną może być także ograniczenia ruchomości stawu skokowego, które może być następstwem np. wielokrotnych skręceń stawu skokowego lub złamań w okolicach kostki z przeszłości. Pamiętajmy, że bóle okolicy pięty i podeszwy stopy nie zawsze muszą być związane z rozcięgnem podeszwowym. Dla przykładu warto wypomnieć o podrażnieniu nerwu Baxtera. Niektórzy badacze uważają, że może być odpowiedzialny nawet za 20% bólów pięty. W różnicowaniu przyczyny dolegliwości może pomóc fakt, że w przypadku rozcięgna ból jest bardziej miejscowy. Neuralgia Baxtera częściej będzie wywoływała ból promieniujący, któremu może towarzyszyć także zaburzenia czucia. Jak leczyć rozcięgno podeszwowe? Jeśli podejrzewacie, że ból okolicy pięty lub podeszwowej strony stopy jest wynikiem zapalenia rozcięgna podeszwowego, w pierwszej kolejności zgłoście się do lekarza lub fizjoterapeuty. Po wnikliwym badaniu specjalista stwierdzi, czy i jakie badania należy wykonać. Istnieje wiele podejść do leczenia zapalenia rozcięgna podeszwowego. Najczęściej wykorzystuje się różnego rodzaju techniki tkanek miękkich, ćwiczenia rozciągające struktury podudzia i podeszwy stopy czy zabiegi fizykoterapeutyczne np. fala uderzeniowa. Niektórzy zalecają także stosowanie miękkich wkładek odciążających rozcięgno. Wszystkie powyższe sposoby sprawdzają się u pewnej grupy pacjentów, niestety nie u wszystkich. Nowoczesne podejście do leczenia zapalenia rozcięgna podeszwowego zakłada wykonywanie ćwiczeń obciążających tę strukturę. W trakcie ćwiczenia stajemy na schodku (zdjęcie poniżej). Pod palce powinniśmy włożyć zwinięty ręcznik. Wykonujemy wspięcie na palce obunóż i powolne opuszczanie pięty poza schodek na nodze bolesnej. Ćwiczenie wykorzystuje podobny mechanizm jak w przypadku leczenia ścięgien. Przypuszcza się, że dochodzi tu do stymulacji wytwarzania kolagenu, tkanka staje się silniejsza i lepiej zorganizowana. W czasie rehabilitacji staramy się także całościowo spojrzeć na pacjenta. Szukamy elementów, które mogły przyczynić się do wystąpienia problemu z rozcięgnem. Wielu terapeutów zwraca uwagę na występowanie płaskostopia, czyli mówiąc językiem medycznym stopę płasko-koślawą. Obserwujemy także, jak kończyna dolna zachowuje się w trakcie ruchu, oceniamy przysiad, chód czy bieg. Szukamy zaburzeń nie tylko w stopach, patrzymy wyżej na kolana i biodra, bo w tych rejonach często ukryty jest problem. Dodatkowo oceniamy siłę mięśniową różnych grup mięśniowych oraz zaburzenia mieśniowo-powięziowe. Szczególną uwagę należy zwrócić na pacjentów, u których zapalenie występuje obustronnie, ból jest bardzo silny i nie reaguje na leczenie zachowawcze. W takich przypadkach niezbędna jest konsultacja lekarska i wykonanie szczegółowych badań krwi. Dzień dobry-dolega mi ból pięty, lekarz stwierdził iż jest to zapalenie rozcięgna podeszwowego. RTG wykluczyło ostrogę. Jestem po zabiegach fizjoterapeutycznych: lasery i UPx15, ale niestety efekt jest mizerny, gdyż ból nadal dokucza. Czy w takiej sytuacji są jeszcze alternatywne zabiegi, czy blokada rozwiąże problem?Czy zapalenie rozcięgna podeszwowego powinno ustąpić po odpowiedniej liczbie zabiegów, czyli po prostu dobrane miałem dobre, ale za mało ich przyjąłem? Jeśli powinienem wybrać inne zabiegi, to które i jak długo je robić? Boję się, że mi to zapalenie rozcięgna nie puści, a opiekuję się chorą żoną i nie mogę sobie pozwolić na proszę fizjoterapeutów i lekarzy o wskazówkę, jak leczyć to zapalenie rozcięgna podeszwowego - czy faktycznie zostało mi już tylko założenie blokady? MĘŻCZYZNA, 61 LAT ponad rok temu Co jeść przy dolegliwościach ze strony układu ruchowego? Twój układ ruchowy daje Ci w kość? Pokonaj to... dietą. Sprawdź, co warto jeść, aby kręgosłup nie bolał. Dietetyk kliniczny podpowiada, na jakie produkty warto zwrócić uwagę. Witam, jeśli jest to stan zapalny rozcięgna podeszwowego, to powinny pomóc masaże z maścią przeciwzapalną, rozciąganie rozcięgna. Jeśli to nie pomoże, to można spróbować tzw blokady. Chyba, że diagnoza nie jest trafiona. Pozdrawiam 0 Alternatywnymi zabiegami są fala uderzeniowa oraz laser wysokoenergetyczny. W połączeniu z masażem + żelem przeciwzapalnym i odciążaniem w początkowej fazie terapia powinna powinna przynieść zadowalający efekt. 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Zapalenie rozcięgna podeszwowego i ból pięty – odpowiada Dr n. med. Mariusz Pytlasiński Leczenie ostrogi piętowej zabiegami, masażem – odpowiada Mgr Marta Kociatyn-Stawarz Jak szybko wyleczyć ostrogę piętową? – odpowiada Mgr Arkadiusz Piotr Martyniuk Masywna ostroga na kości piętowej – odpowiada Mgr Marta Kociatyn-Stawarz Dolegliwości bólowe przy zapaleniu rozcięgna podeszwowego – odpowiada Mgr Kamil Kobiałka Leczenie ostrogi, bólu pięty – odpowiada Lek. Krzysztof Bryłka Ostrogi na obu stopach u mamy – odpowiada Mgr Natalia Dziadowicz Bolesna ostroga piętowa u 46-letniej osoby – odpowiada Mgr Marta Kociatyn-Stawarz Ból pięty i ostroga piętowa – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Jakie ćwiczenia wykonywać przy ostrodze piętowej? – odpowiada Mgr Marta Kociatyn-Stawarz artykuły Ostroga piętowa – przyczyny, objawy, leczenie, domowe sposoby Ostroga piętowa jest rodzajem narośli kostnej – osteofitu. Tworzy się w wyniku przeciążeń, mikrourazów stopy, co poprzedzają zazwyczaj kontuzje rozcięgna podeszwowego oraz mięśni łydki. Sama ostroga jest jedynie objawem, a nie przyczyną dolegliwości. Jest potoczną nazwą zapalenia rozcięgna podeszwowego. Ostroga piętowa – co to jest? Przyczyny zapalenia rozcięgna podeszwowego Ostroga piętowa (łac. Calcar calcanei) nie jest widoczna gołym okiem, może występować, nie dając zupełnie żadnych symptomów. Takie zmiany dotyczą zwykle osób z upośledzeniem architektury stóp, co powoduje przeciążenia oraz zawodników sportowych, w szczególności biegaczy. Sama ostroga może przybierać różne kształty i rozmiary – wyróżnia się osteofity haczykowate, płaskie i szpiczaste. Pacjenci, którzy najczęściej zgłaszają się do specjalisty z takimi dolegliwościami to osoby w wieku 40–60 lat. Ostroga piętowa – objawy Ostrogi piętowe mogą generować bardzo nieprzyjemne dolegliwości. Pojawiający się ból pięty staje się często na tyle uciążliwy, że wprost uniemożliwia komfortowe przemieszczanie się. Dodatkowo bardzo często pacjenci skarżą się na: ostry, przeszywający ból w obrębie pięt podczas porannego wstawania, ból o charakterze tępym przez pozostałą część dnia, stan zapalny w obrębie tylnej części stopy, ból stopy, rozprzestrzeniające się od pięty nieprzyjemne uczucie ciepła, tkliwość punktową na guzie piętowym, zaostrzanie dolegliwości podczas chodzenia na boso. Ból pięty jest szczególnie intensywny rano, w ciągu dnia nieco łagodnieje. Jego narastanie odnotowuje się ponownie, po pokonaniu dłuższych dystansów. Wówczas topografia może obejmować nawet całą stopę. Polecane dla Ciebie różne warianty, wkładka zł różne warianty, wkładka zł krem, potliwość, rogowacenie, suchość, dla diabetyków, bez parabenów zł krem, rogowacenie, dla diabetyków zł Ostrogi piętowe zazwyczaj bardzo dobrze poddają się leczeniu nieinwazyjnemu. Jego podstawą jest odpoczynek i odciążanie stóp, co pomaga wstępnie zmniejszyć ból oraz istniejący obrzęk. Stosuje się okłady z woreczków z lodem, a także specjalne wkładki do butów w kształcie pączka, które pomagają zmniejszyć nacisk na newralgiczne miejsce. Bardzo pomocne jest też stosowanie odpowiednio wyściełanego, sportowego obuwia. W zmniejszeniu obrzęku pomagają także leki przeciwzapalne. Jeśli ich działanie jest zbyt słabe, to stosuje się również iniekcje z kortyzonu. Bardzo ważnym elementem leczenia ostrogi piętowej jest także fizjoterapia. Szeroka gama zabiegowa pozwala na bardzo skuteczną walkę z opisywanymi zmianami. Jako jeden z najskuteczniejszych sposobów postępowania w przypadku zapalenia rozcięgna podeszwowego wymienia się zastosowanie fali uderzeniowej. W bardzo krótkim czasie penetruje w głąb tkanek i doprowadza do zniszczenia niepożądanych zwapnień, złogów kostnych, powodując także poprawę ukrwienia i działanie przeciwzapalne. Poza tym wykorzystuje się także fonoforezę z lekiem przeciwzapalnym, magnetoterapię oraz jonoforezę. Z bardzo dobrymi efektami stosuje się również laser wysokoenergetyczny. Operacja ostrogi piętowej to rzadkość. Wynika to z bardzo dobrej reakcji na postępowanie nieinwazyjne. W przypadku, kiedy zmiany są jednak bardzo zaawansowane, skutecznym rozwiązaniem może okazać się laserowe usuwanie ostrogi piętowej. Ostroga piętowa – ćwiczenia Ćwiczenia na ostrogę piętową to przede wszystkim praca nad rozluźnianiem rozcięgna podeszwowego. Dodatkowo należy skupić się nad regulacją napięcia w obrębie mięśni łydki. Przykładowe ćwiczenia to: Pozycja: siad na krześle. Kończyny dolne ustawione pod kątem 90 stopni w stawach kolanowych, ręce oparte o siedzisko. Pod stopą piłeczka tenisowa. Ruch: polega na nacisku i jednoczesnym przetaczaniu piłeczki pod stopą od pięty do palców i z powrotem. W ten sposób należy kontynuować ćwiczenie przez 4–5 minut. Pozycja: siad prosty. W rękach trzymamy koniec ręcznika, który jest zaczepiony o górną część stóp. Ruch: polega na powolnym przyciąganiu górnych części stóp do siebie i utrzymaniu pozycji skrajnej przez kilka sekund. Ćwiczenie należy powtórzyć kilkukrotnie. Pozycja: stanie w delikatnym rozkroku na klinie, przy ścianie. Ręce oparte o ścianę. Ruch: polega na wspięciu na palce i utrzymaniu pozycji przez kilka sekund, a następnie powolnym opuszczaniu pięt, aż do momentu, kiedy dotkną klina. Ćwiczenie należy powtórzyć kilkukrotnie. Pozycja: stanie przy ścianie w wykroku. Kończyna dolna zakroczna wyprostowana w stawie kolanowym, stopa dokładnie przylega do podłoża. Ruch: polega na wciskaniu pięty nogi zakrocznej w podłoże przez 10–30 sekund. Następnie należy zwiększyć zakres ruchu w stawie skokowym przez większe pochylenie do przodu i ponownie wcisnąć piętę w podłoże na 10–30 sekund. Ćwiczenie powtarzamy 4–5 razy. Bardzo dobrym uzupełnieniem fizjoterapii jest zastosowanie wkładki na ostrogę piętową. Właściwie dobrana zapewni odpowiednie ustawienie stóp, pozwoli odciążyć i poprawić ukrwienie, przyczyniając się do lepszej regeneracji. Niezwykle istotne jest, aby takie wkładki zostały przygotowane indywidualnie, z wykonaniem wszystkich niezbędnych pomiarów biomechanicznych. W połączeniu z ćwiczeniami i zabiegami fizykalnymi takie postępowanie powinno przynieść oczekiwane rezultaty. Rozcięgno podeszwowe – profilaktyka Do działań profilaktycznych chroniących przed powstawaniem górnej oraz dolnej postaci ostrogi piętowej należy przede wszystkim właściwy dobór obuwia. Należy unikać butów na wysokim obcasie i z wąską częścią przednią. Poza tym duże znaczenie ma odpowiednio zaplanowany trening i uwzględnienie ćwiczeń rozciągających. Pozwoli to przygotować struktury, takie jak rozcięgno podeszwowe i mięśnie łydki do wysiłku fizycznego bez ryzyka przeciążenia. Ostroga piętowa – domowe sposoby W przypadku, kiedy nie unikniemy pojawienia się ostrogi piętowej, warto skorzystać z naturalnych sposobów postępowania. Domowe sposoby na ostrogi piętowe to okład z liści młodej kapusty, liści orzecha włoskiego czy czarnej herbaty. Wszystkie te rośliny wykazują działanie ściągające, co może nieco zmniejszyć objawy stanu zapalnego i złagodzić ból. Można również przygotować wywar z liści laurowych i wykorzystać go do robienia okładów na bolące pięty. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Zawroty głowy – przyczyny, objawy, leczenie Zawroty głowy mogą być spowodowane na przykład zbyt gwałtowną zmianą pozycji czy odwróceniem głowy i wówczas są zjawiskiem fizjologicznym. Czasem jednak mogą być wynikiem poważniejszych dolegliwości. Jakich? Czkawka – przyczyny i leczenie Czkawka (łac. singultus) w większości przypadków bywa zjawiskiem całkowicie fizjologicznym oraz powszechnym. Jednakże uporczywa czkawka, która utrudnia funkcjonowanie, może być objawem chorób układu trawiennego i nerwowego. Z tego względu, mimo pozornie błahego charakteru, nie należy jej lekceważyć, a przy występowaniu innych niepokojących objawów koniecznie należy skonsultować się ze specjalistą. Czym jest czkawka? Co może oznaczać? Jak się jej pozbyć? Odpowiadamy w poniższym artykule. Kolka wątrobowa – przyczyny, objawy, leczenie i domowe sposoby na atak kolki żółciowej Kolka wątrobowa (żółciowa) objawia się jako silny i nagły ból pod prawym łukiem żebrowym, który może trwać nawet kilka godzin. Wynika z zaburzonej pracy pęcherzyka żółciowego. Kto najbardziej jest narażony na kolkę wątrobową i w jaki sposób można złagodzić ból, który jej towarzyszy? Paranoja indukowana (Folie a deux) – na czym polega zaburzenie psychiczne znane z filmu „Joker 2”? Wszystko wskazuje na to, że fabuła powstającego filmu „Joker 2" zbudowana zostanie wokół zaburzenia zwanego paranoją indukowaną (folie a deux). Znajomość objawów i charakterystyki tej przypadłości pozwala przewidzieć, o czym będzie opowiadała kontynuacja kinowego przeboju z 2019 roku. Pęknięty ząb – co robić, jak się leczy? Do najczęstszych przyczyn pęknięć zębów należą wady zgryzu, bruksizm, nagryzienie twardego przedmiotu. Uraz pojawia się także jako powikłanie leczenia kanałowego. Pęknięcie może dotyczyć korony zęba, ale też korzenia. Najczęstsze jest to pęknięcie poprzeczne (wzdłuż). Terapia polegW innych sytuacjach konieczne może być leczenie kanałowe czy nawet usunięcie zęba Ból po prawej stronie brzucha – co może oznaczać? Ból brzucha po prawej stronie to objaw wielu dolegliwości, które mogą dotyczyć zarówno dzieci, jak i dorosłych. W zależności od jego lokalizacji i typu będzie świadczył o różnych problemach. Co może powodować ból po prawej stronie brzucha? Hipertermia (przegrzanie) organizmu – objawy, przyczyny, pierwsza pomoc Fala upałów przetaczająca się nad krajem sprzyja wystąpieniu hipertermii. Do przegrzania organizmu dochodzi na skutek zaburzenia mechanizmów termoregulacji i niemożności oddania wytworzonego przez organizm ciepła. Szczególnie narażone na jego wystąpienie są noworodki i osoby starsze. Jak rozpoznać hipertermię? I jak wygląda pierwsza pomoc w przypadku podejrzenia udaru cieplnego? Przyczyny bólu stopy w okolicy pięty są bardzo różne. Wiele dolegliwości zaczyna się już w młodym wieku, dlatego ból pięty bardzo często ma związek z noszeniem źle dobranego obuwia. Dlaczego bolą pięty? Bolące pięty są uprzykrzającą życie dolegliwością również w wieku starszym, która sprawia znaczny dyskomfort i utrudnia normalne poruszanie się. W obu przypadkach dolegliwości bólowe są większe u osób aktywnych sportowo. Ból pięty przy chodzeniu może mieć źródło w wielu schorzeniach, jak np.: zapalenie rozcięgna podeszwowego, choroba Haglunda, zespół kanału stępu czy neuropatia Baxtera. W każdym z tych przypadków kluczowa w procesie leczenia jest właściwa diagnostyka. Aby uniknąć zmian zwyrodnieniowych, znacznego nasilenia objawów bólowych i ewentualnego uszkodzenia nerwu, należy skonsultować się z ortopedą w celu dokonania rozpoznania i wszczęcia właściwej procedury leczenia. Co to jest ostroga piętowa? Wielu pacjentów zgłasza się do ortopedy z dokuczliwym bólem pięty pytając, czy przyczyną ich dolegliwości może być tzw. ostroga piętowa. Ta potoczna nazwa dotyczy zapalenia rozcięgna podeszwowego i jest spotykana dość często. Pacjenci zgłaszają lekarzowi nagły i bardzo dokuczliwy ból pięty z tyłu, w okolicy części podeszwowej. W tym wypadku problem dotyczy tkanki miękkiej (rozcięgna), która rozpościera się od guza kości piętowej i biegnie do palców. Pojęcie ostrogi piętowej zaś bierze się z obrazu radiologicznego, gdzie na zdjęciu rentgenowskim widoczny jest wyrostek, czyli kolec kości piętowej. Tworzy się on na skutek zapalenia toczącego się w miejscu, gdzie kość pięty łączy się z rozcięgnem piętowym. Jakie są objawy zapalenia rozcięgna podeszwowego? Problem ostrogi piętowej dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Występuje częściej u osób starszych, pracujących lub dużo przebywających w pozycji stojącej, w wyniku zmian zwyrodnieniowo-przeciążeniowych. Na ból pięt szczególnie narażone są osoby otyłe, a także mające ograniczony zakres ruchu w obrębie stawu skokowego. U osób z nadwagą występuje spłaszczenie podłużnego łuku stopy powodując, że rozcięgno piętowe naciąga się jeszcze bardziej. Patologia ta często występuje u sportowców, szczególnie u biegaczy, których treningi są zbyt intensywne. Może być też efektem długoletniego noszenia butów na wysokim obcasie przez kobiety. Głównym objawem jest przeszywający ból pod piętą, odczuwany rano w czasie pokonywania kilku pierwszych kroków po wstaniu. Czasem ból pięty po nocy ustaje w czasie dnia, a pod wieczór wraca, rozszerzając się na całą piętę. Bólowi, który występuje po stronie przyśrodkowej pięty, często towarzyszy napięcie powięzi podeszwowej, z jednoczesną utrudnioną możliwością grzbietowego zgięcia stopy. Diagnostyka i leczenie zapalenia rozcięgna podeszwowego W rozpoznaniu bólu pięty wskazane jest badanie palpacyjne, gdyż tkliwość okolicy ostrogi piętowej jest bardzo duża. Do rozpoznania ostrogi piętowej konieczne jest wykonanie badania RTG, które może ujawnić , czy ból pięty, z którym się borykamy jest związany z obecnością ostrej narośli kostnej na pięcie. Lekarz może dodatkowo zlecić badanie rezonansem magnetycznym, który pozwala wykryć nieprawidłowości w obrębie powięzi podeszwowej. MRI może również pokazać niewidoczne złamania przeciążeniowe wywołujące ostry ból pięty z tyłu w obrębie podeszwy stopy. W najłagodniejszej postaci zapalenia rozcięgna podeszwowego zazwyczaj wystarczy odpowiedni dobór obuwia, zastosowanie wkładki amortyzującej obciążenia kości piętowej oraz ćwiczenia rozciągające. Oczywiście nie możemy liczyć, że dolegliwości bólowe natychmiast ustąpią. Proces leczenia zachowawczego tego rodzaju bólu pięty, gdzie staramy się zwalczyć przyczyny patologii, jest niestety długotrwały. W postaci bardziej zaawansowanej, pomocna może być farmakoterapia niesterydowymi lekami przeciwzapalnymi, bądź też lekami sterydowymi pod postacią iniekcji. W tym wypadku należy być ostrożnym, gdyż ostrzykiwanie powięzi podeszwowej może nieść ryzyko jej przerwania, znacznie komplikując dalszy proces leczenia. Podstawą leczenia jest fizjoterapia, ponieważ bardzo często chorobie tej towarzyszy przykurcz mięśni łydki czy zaburzenia w budowie stopy, więc leczenie przebiega kompleksowo. Kiedy konieczna jest operacja ostrogi piętowej? Operację ostrogi piętowej przeprowadzana się w przypadkach, gdy boląca pięta po leczeniu nieoperacyjnym, na które przeznacza się standardowo aż do 12 miesięcy, nadal daje dolegliwości. Zabieg operacyjny rozcięgna podeszwowego najczęściej polega na częściowym nacięciu samego rozcięgna. Dawniej stosowano różne techniki, ważne było, aby dostatecznie uwidocznić operowaną okolicę. Obecnie najczęściej wykonujemy zabieg endoskopowo, wykorzystując dwa małe nacięcia skóry pozwalające wprowadzić odpowiednie narzędzia wraz z kamerą. Ingerencja w strukturę stopy nie jest duża, zabieg obarczony jest niskim ryzykiem powikłań, ale wykonujący zabieg lekarz musi być ostrożny, ponieważ operuje blisko nerwu Baxtera. Po operacji pacjent szybko wraca do sprawności. Nie stosuje się unieruchomienia gipsowego. Już następnego dnia po zabiegu zaleca się wykonywanie ćwiczeń, aby funkcja stopy wróciła do swojego pierwotnego stanu. Kule łokciowe stosuje się przez dwa tygodnie, aby nie odczuwać bólu. Rokowania po operacji rozcięgna podeszwowego są bardzo dobre. Bóle pięt nie powinny stanowić już problemu. Sportowcy, u których dolegliwości bólowe ustąpiły, mogą powrócić do dawnego programu treningowego. Czym jest choroba Haglunda? Po raz pierwszy chorobę określił w 1927 roku Patrick Haglund. Stan ten został opisany jako idiopatyczny, co oznacza, że ​​nie ma widocznej przyczyny, chociaż lekarze powiązali go z kilkoma czynnikami. Pięta Haglunda, inaczej określana jako Deformacja Haglunda to stan, w którym wystaje dodatkowa część kości piętowej, powodując podrażnienie i stan zapalny. Dobrze pokazuje to zamieszczone zdjęcie RTG pacjenta przed operacją. Podobnie jak u ludzi mogą występować różne rozmiary i kształty nosa, tak mogą występować różnice w wielkości i kształcie tych kości. Wystająca część kostna może ocierać się o leżące powyżej ścięgno Achillesa i powodować ból ścięgna. Ból piety z tyłu w tym przypadku nie jest wynikiem pojedynczego urazu, a bardziej zależy od aktywności fizycznej i forsownych treningów (zwłaszcza bieganie, a także sporty pokrewne jak np. piłka nożna). Nie jest to jednak regułą, ponieważ ból pięty pojawia się również u ludzi, nie mających ze sportem nic wspólnego. Tkanka miękka na kości piętowej, w pobliżu przyczepu ścięgna Achillesa, staje się podrażniona, gdy kość ociera się o but podczas chodzenia. Prowadzi to często do bolesnego zapalenia kaletki ścięgna Achillesa. Kość pięty odchyla się nieco na zewnątrz, co zwiększa prawdopodobieństwo obcierania się pięty o grzbiety butów. Odczuwany przez nas ból pięty nasila się. Dolegliwościom bólowym nie towarzyszą wbrew pozorom zbyt ciasne buty, a źle wyprofilowany i zbyt sztywny zapiętek występujący np. w: kobiecych czółenkach, męskich butach zimowych, kaloszach, czy chociażby łyżwach hokejowych lub rolkach. Niektóre opracowania naukowe podają, że w pewnym stopniu w deformacji Haglunda również sporą rolę odgrywa dziedziczność (anatomia stóp – kształt kości piętowej i wydrążenie stopy) oraz nadwaga. Jakie są objawy Deformacji Haglunda? Pierwszym symptomem jest ból pięty z tyłu, czyli guza piętowego, bez wyraźnych oznak obrzęku. Początkowe objawy mają łagodny charakter, prowadząc jedynie do uczucia dyskomfortu w trakcie chodu. Pacjenci odczuwają ucisk w tylnej części pięty, szczególnie podczas zakładania obuwia. Początkowo objawy nie są na tyle bolesne i uciążliwe, aby od razu z bólem pięty iść do lekarza. W ten sposób proces deformacji guza piętowego ulega stałemu rozwojowi. Z czasem wspomniane dolegliwości bólowe ulegają nasileniu, powodując wyraźne utykanie w czasie marszu. Ból pięty najczęściej pojawia się po wysiłku fizycznym lub nad ranem, rzadko jednak mamy do czynienia z nim w nocy. Z czasem na guzie piętowym rozwija się zniekształcenie wraz z bolesnym obrzękiem, co wyraźnie pokazuje zamieszczone zdjęcie. Kość piętowa w tak zaawansowanym stanie chorobowym jest bardzo bolesna. Szczególnie odczuwalne jest to w trakcie ruchu zgięcia grzbietowego stopy. Kolejnym stadium może być proces zapalny w obrębie przyczepu ścięgna Achillesa do kości piętowej. Główne objawy choroby Haglunda: zauważalny guz na tylno-górnej części pięty ból pięty z tyłu w okolicy przyczepu ścięgna Achillesa do kości piętowej ból pięty po nocy zaczerwienienie w okolicach tkanki zapalnej obrzęk w tylnej części pięty choroba może wystąpić na jednej lub obu stopach Diagnostyka i leczenie choroby Haglunda Deformację Haglunda można potwierdzić już na podstawie badania fizykalnego, jednak aby uzyskać całkowitą pewność i wykluczyć inne przyczyny bólu pięty np. ocenić strukturę kości piętowej, trzeba w diagnostyce wykonać zdjęcia rentgenowskie. Boląca pięta w przypadku Deformacji Haglunda, przy odpowiednio postawionej diagnozie i rozpoczęciu leczenia zachowawczego we wczesnym jej stadium, daje dobre rokowania dla pacjenta. Leczenie niechirurgiczne deformacji Haglunda, które rozpoczynamy od odpoczynku i znacznej redukcji aktywności fizycznej, ma na celu zmniejszenie stanu zapalnego kaletki. Aby zmniejszyć obrzęk, należy zastosować okłady z lodu, przykładając je w miejsce stanu zapalnego (schładzamy piętę przez 20 minut, by po przerwie, co najmniej 40 minut, powtórzyć proces). Lekarz może podać doustne niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. ibuprofen) w celu zmniejszenia bólu i stanu zapalnego. Lekarz może również zalecić wstrzyknięcie, pod kontrolą USG, kortykosteroidów w kaletkę, co może pomóc w diagnozie i leczeniu. Natomiast nie zaleca się zastrzyków steroidowych bezpośrednio do ścięgna Achillesa, ponieważ mogą osłabić ścięgno, co może prowadzić do zerwania ścięgna. Ważne są również ćwiczenia rozciągające kończyny dolnej, które pomagają rozładować napięcie ścięgna Achillesa. Kolejny element, to modyfikacja obuwia, aby zmniejszyć czynnik drażniący chorą kaletkę. Można pomyśleć o doborze wkładek ortopedycznych (pełnych lub podnoszących samą piętę) pozwalających na odciążenie podłużnego sklepienia stopy lub specjalnych butów z miękkim zapiętkiem, a nawet z odkrytą piętą. Leczenie zachowawcze może zmniejszyć ból pięty i zminimalizować stan zapalny, jednak nie zmniejszą samej deformacji na kości piętowej. Kiedy potrzebna jest operacja pięty Haglunda? W przypadku braku wyraźnych efektów leczenia zachowawczego i zaawansowanych zmian deformacji guza piętowego, ortopeda podejmuje decyzję o zabiegu chirurgicznym. Leczenie chirurgiczne polega na usunięciu wystającej części kostnej, kaletki głębokiej ścięgna Achillesa, która jest głównym źródłem bólu oraz czyści się przednią część ścięgna Achillesa (przyczep do kości piętowej). Operację można wykonać tradycyjną otwartą techniką chirurgiczną (z blizną 4-5 cm) lub minimalnie inwazyjną techniką endoskopową przy użyciu dwóch małych nacięć. Technika endoskopowa powoduje mniejsze powikłania przy gojeniu się rany po operacji, pozwala szybciej stać na chorej stopie i może pozwolić na krótszy czas rehabilitacji, a także szybszy powrót do: noszenia butów, pełnego zdrowia, aktywności fizycznej i sportu. W trakcie operacji ortopeda może dodatkowo wykonać ostrzyknięcie ścięgna Achillesa osoczem wysokopłytkowym. Cały zabieg trwa ok. 40 minut. Po operacji, aby zminimalizować ból pięty, pacjent ma założoną szynę gipsową, którą nosi przez tydzień od operacji. Po tym okresie może rozpocząć rehabilitację, ale poruszać się przez kolejne dwa tygodnie może przy pomocy Walkera (but ortopedyczny). Ważne jest, aby po operacji postępować zgodnie z instrukcjami ortopedy i fizjoterapeuty. Zwykle powrót do uprawiania sportu i biegania następuje po około 12 tygodniach po operacji, w zależności od tego, jak przebiega rehabilitacja. Aby zapobiec nawrotom Deformacji Haglunda, by boląca pięta dalej nam nie dokuczała, należy: nosić odpowiednie obuwie – unikając butów ze sztywnym zapiętkiem, wykonywać ćwiczenia rozciągające, unikać biegania po twardym podłożu i podbiegów w czasie treningów. Przyczyny neuropatii nerwu piszczelowego Ból w stopie, zlokalizowany w okolicy pięty, może być również wynikiem neuropatii nerwu piszczelowego. Schorzenie to często określane jest mianem zespołu kanału stępu (tajemnicze pieczenie stopy - ból pięty). Neuropatia nerwu piszczelowego, choć jest powszechną przyczyną dolegliwości stopy, jest rzadko trafnie rozpoznawana, i co za tym idzie, niewłaściwie leczona. Nerw piszczelowy oraz naczynia krwionośne (tętnica i żyła piszczelowa tylna), a także ścięgna mięśni (zginacz palców, zginacz długi palucha i piszczelowy tylny) przechodzą przez wąski kanał stępu poniżej kostki przyśrodkowej, gdzie często dochodzi do ucisku. Niedotlenienie nerwu, wywołane zastojem żylnym, powoduje zwłóknienie włókien nerwowych. Wśród przyczyn neuralgii nerwu piszczelowego tylnego często wymienia się: stan zapalny pochewek ścięgnistych kanału stępu, a także przewlekłe drażnienie nerwu piszczelowego przez elementy kostne w momencie niewłaściwie stawianej stopy w trakcie chodzenia i biegu. Do bezpośrednich przyczyn zaliczyć można również wszelkiego rodzaju urazy w obrębie pięty i stawu skokowego jak: złamania i skręcenia, a także obecność blizn i zrostów. Jakie są objawy zespołu kanału stępu? Neuropatia nerwu piszczelowego objawia się piekącym bólem stopy na jej podeszwowej powierzchni. Ból pięty z tyłu może promieniować aż do przyśrodkowej części łydki. Zastój żylny (czasem też żylaki), o którym wcześniej wspominaliśmy, powoduje nasilenie dolegliwości bólowych w nocy. Ból pięty po nocy często ustaje samoistnie po rozpoczęciu chodzenia. Czasem możliwy jest obrzęk lub zgrubienie w okolicach kostki oraz pięty. Do pojawienia się zespołu predysponują: urazy w obrębie stawu skokowego, obrzęki, choroby reumatyczne oraz otyłość. U sportowców, szczególnie u biegaczy, przyczyną ucisku może być stan przeciążeniowy stopy w pronacji, zbyt mocne sznurowanie obuwia lub zaburzenie anatomiczne po złamaniu kości w obrębie pięty. Oczywiście, zanim wystąpią typowe objawy zespołu kanału stępu, sportowcy poddają stopy wielogodzinnym przeciążeniom np. podczas biegania (zwiększona objętość treningowa – liczba przebiegniętych kilometrów) lub na siłowni (zwiększenie masy dźwiganych ciężarów). Nasilenie dolegliwości zwiększa się podczas aktywności fizycznej, szczególnie w trakcie biegu. W tym miejscu warto podkreślić znaczenie biomechaniki ruchu, gdyż zaburzone stawianie stopy skutkuje jej złą pracą w trakcie każdego kroku biegowego. Charakterystyczne objawy: drętwienie i mrowienie podeszwowej powierzchni śródstopia, ból pod piętą, osłabienie siły mięśni zginaczy palców, możliwe skurcze palców, nasilenie objawów w nocy zwiększony ból w czasie chodzenia, zmniejszanie dolegliwości bólowych przy uniesionej kończynie Rozpoznanie neuropatii nerwu piszczelowego Kluczowe w leczeniu neuropatii nerwu piszczelowego jest prawidłowa diagnostyka. O ile przy oczywistym urazie rozpoznanie tego schorzenia nie sprawia problemów, to boląca pięta przy przewlekłych kontuzjach przeciążeniowych może stanowić problem. W badaniu klinicznym lekarz stwierdza dodatni objaw Tinela (objaw neurologiczny, wywołuje się go opukując pień badanego nerwu obwodowego) na przebiegu nerwu piszczelowego w kanale stepu. O wyniku pozytywnym świadczy uczucie bólu i drętwienia stopy. W diagnostyce cennych informacji dostarczyć mogą badania: rentgenowskie RTG (wykonane przy obciążonej stopie wyklucza złamania, osteolity i konflikty stawowe), ultrasonograficzne USG (wykrywa np. zapalenie błony maziowej) lub rezonansu magnetycznego MRI (uwidacznia zmiany chorobowe w kanale stępu, zbędne masy tkankowe). W diagnostyce można wykorzystać również EMG – badanie przewodzenia nerwowego, co może bezpośrednio potwierdzić dysfunkcję na poziomie nerwu. Niestety przewodnictwo nerwowe dość często wychodzi ujemnie, co nie wyklucza rozpoznania. Dzieje się tak, ponieważ badana stopa metodą EMG jest unieruchomiona, a dolegliwości występują w obciążeniu. Jak leczyć zespołu kanału stępu? Podstawą jest leczenie zachowawcze. Polega ono głównie na ograniczeniu aktywności fizycznej (należy przestać podrażniać nerw), stosowaniu leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych, a także zastosowaniu specjalnych wkładek do butów lub całkowitej zmianie obuwia. Jeśli leczenie zachowawcze okazuje się nieskuteczne i nadal odczuwalny jest ból pięty, to przechodzi się do leczenia chirurgicznego. Zabieg polega na odbarczeniu kanału stępu (operacja trwa do 45 min.), co niestety nie zawsze okazuje się skuteczne. Czasem, w przypadku nieodwracalnych zmian w nerwie piszczelowym, po początkowym okresie złagodzenia objawów bólowych, może dojść do nawrotu neuropatii. Zespół kanału stępu jest przeciążeniem irytującym, którego pierwsze objawy mogą zostać zignorowane, a w dalszym okresie niewłaściwie zdiagnozowane. Skutkiem tego może być trwałe uszkodzenie nerwu piszczelowego. Leczenie tego schorzenia po okresie trzech miesięcy od pojawienia się pierwszych objawów, może być bardzo ciężkie, a czasami wręcz niemożliwe do całkowitego wyleczenia. Dlatego każdy dyskomfort w obrębie kostki przyśrodkowej lub pieczenie w okolicach pięty powinien zachęcić nas do skontaktowania się z ortopedą. Czym jest neuropatia nerwu Baxtera? Kolejną dolegliwością związaną z bólem pięty, również związaną z nerwem (wcześniej n. piszczelowym) jest neuropatia nerwu Baxtera. Anatomicznie, nerw Baxtera to pierwsza gałązka nerwu piszczelowego, która przechodzi po przyśrodkowej stronie kości piętowej na stronę podeszwową stopy. Sytuacja tej dolegliwości jest bardzo podobna do nerwu piszczelowego. Statystycznie podaje się, że jest to rzadko spotykana dolegliwość w obrębie pięty. Z drugiej jednak strony podaje się, że może to wynikać z trudności w prawidłowym rozpoznaniu, co skutkuje przeoczeniem neuropatii Baxtera. Objawy, takie jak boląca pięta, często są podobne do zapalenia rozcięgna podeszwowego i bywa tak, że obie patologie występują jednocześnie. Doświadczony ortopeda jest jednak w stanie wychwycić te charakterystyczne cechy różniące te dwie choroby. W przypadku neuropatii Baxtera mamy do czynienia z palącym bólem przyśrodkowej strony kości piętowej, promieniującym w kierunku guza piętowego i dającym uczucie drętwienia. Często dochodzi do nasilenia bólu w trakcie aktywności fizycznej. Przyczyny neuropatii Baxtera: zapalenie rozcięgna podeszwowego stopa wydrążona (zwiększone napięcie rozcięgna podeszwowego) stopa szpotawa (kompresja na przebiegu nerwu) stopa płaska (niewydolność mięśnia piszczelowego tylnego) stopa koślawa lub płasko-koślawa zapalenie ścięgna Achillesa Jak rozpoznać neuropatię nerwu Baxtera? Podstawą skutecznego leczenia jest postawienie prawidłowej diagnozy, a to w przypadku neuropatii Baxtera, jak już wspominaliśmy, nie jest łatwe. Diagnostyka opiera się głównie na badaniu klinicznym, w trakcie którego ortopeda przeprowadza wywiad i badanie palpacyjne. Pomocne w diagnostyce mogą być: badanie rezonansem magnetycznym MRI (uwidacznia zanik m. odwodziciela palca małego) oraz badaniem ultrasonograficzne USG. W celu potwierdzenia rozpoznania ortopeda może wykonać ostrzyknięcie lekiem sterydowym okolicy nerwu podeszwowego bocznego lub całego pnia nerwu piszczelowego, na poziomie troczka zginaczy. W przypadku ustąpienia dolegliwości i ból w pięcie mija, mamy pewność co do prawidłowej diagnozy neuropatii Baxtera. Leczenie nerwu Baxtera Leczenie tego schorzenia rozpoczynamy od fizjoterapii, która polega głównie na rozluźnieniu tkanki bezpośrednio otaczającej nerw (rozcięgno podeszwowe i mięśnie: odwodziciel palucha, czworoboczny podeszwy). Rozluźnieniu poddaje się również mięsień trójgłowy łydki i grupę kulszowo-goleniową, których zwiększone napięcie wpływa na napięcie rozcięgna podeszwowego i oczywiście ucisk na nerw. Dodatkowo, również do zastosowania w warunkach domowych, należy wykonywać ćwiczenia rozciągające, a także rolować tylną taśmę mięśniowo-powięziową w celu zmniejszenia napięcia. Sama fizjoterapia oraz ćwiczenia mogą okazać się niewystarczające, a nawet nieskuteczne w walce z bólem pięty. Dzieje się tak szczególnie w stanach przewlekłych, gdy pacjent zbyt późno zgłasza się do lekarza lub gdy terapia prowadzona jest nieprawidłowo (fizykoterapia może powodować nasilenie dolegliwości). W przypadku zwiększonych dolegliwości bólowych ortopeda może uzupełnić leczenie o leki przeciwbólowe. Jeśli terapia manualna nie przynosi wyraźnej poprawy, a boląca pięta nadal daje dokuczliwe dolegliwości, zalecany jest zabieg chirurgiczny, który wykonuje ortopeda. Zabieg jest dość trudny technicznie i polega na uwolnieniu nerwu podeszwowego bocznego, jednak dobrze wykonany, przynosi bardzo dobre rezultaty. Bibliografia: Patrick J. McMahon, 2009, “Medycyna sportowa – współczesne metody diagnostyki i leczenia”. Anna Jegier, Krystyna Nazar, Artur Dziak, 2013, “Medycyna sportowa”. Praktyczna Fizjoterapia & Rehabilitacja / 2018 – ”Propozycja programu fizjoterapeutycznego w leczeniu zachowawczym neuropatii nerwu Baxtera” mgr Anna Skulimowska & Bryłka, dr n. med. Paweł Kołodziejski. Ortho Virginia – Minimally Invasive Achilles: Haglund’s Syndrome and Endoscopic Calcaneoplasty, Paul J. Switaj. Medical News Today – How do you treat Haglund’s deformity, Jennifer Berry, William Morrison.

zapalenie rozcięgna podeszwowego jakie leki